บทที่ 2

ลูอิซาชะงักฝีเท้าแต่ไม่ได้หันกลับไปมอง เธอไม่อยากเห็นภาพน่าสะอิดสะเอียนตรงหน้า

วิเวียนที่ยืนอยู่ข้างๆ เริ่มหงุดหงิดเมื่อเห็นว่าเขาสนใจแต่ลูอิซา เธอทำปากยื่นอย่างงอนๆ “จอร์จคะ ไหนคุณบอกว่าจะให้ฉันเป็นตัวแทนบริษัทไปเซ็นสัญญากับเทย์เลอร์กรุ๊ปบ่ายนี้ไงคะ นี่ฉันอุตส่าห์มาก่อนเวลาเพื่อจะมาทำความเข้าใจโครงการของคุณเลยนะ คุณไม่ซึ้งใจบ้างเลยเหรอคะ”

จากนั้นเธอก็หันไปสั่งลูอิซาอย่างไม่ไว้หน้า “คุณฟอร์บส์ ไปเอาเอกสารโครงการกับสัญญามาให้ฉัน”

สีหน้าของลูอิซาเย็นเยียบลงทันที

เธอเมินวิเวียนโดยสิ้นเชิงแล้วมองตรงไปยังจอร์จ แววตาไร้ซึ่งความอบอุ่น “คุณจะยกโครงการของฉันให้เธอเหรอคะ”

เขาไม่รู้หรือไงว่าเธอทุ่มเทเพื่อโครงการนี้ไปมากแค่ไหน

เมื่อเดือนก่อน ตอนที่จอร์จต้องการจะคว้าโครงการเอไอของเทย์เลอร์กรุ๊ปมาให้ได้ ฝ่ายการตลาดทั้งฝ่ายระดมพลกันแต่ก็ล้มเหลว

สุดท้ายก็ต้องมาอ้อนวอนขอให้เธอช่วย

เธอรับคำท้านั้นโดยไม่ลังเล

เพื่อให้ได้ข้อตกลงนี้มา เธอต้องดื่มจนเลือดออกในกระเพาะ

ตอนที่แม่ของซีอีโอเทย์เลอร์กรุ๊ปป่วยเข้าโรงพยาบาล ลูอิซาก็ไปเฝ้าไข้อยู่ที่โรงพยาบาลสิบสามวันเต็ม คอยดูแลจนในที่สุดก็ได้โครงการนี้มา

แล้วตอนนี้เขากำลังจะยกมันให้กับชู้รักของเขาง่ายๆ อย่างนี้น่ะเหรอ

เรื่องของเขา เธออาจจะยอมปล่อยไปได้ แต่งานที่เธอสร้างมากับมือ...นั่นเป็นสิ่งที่เธอยอมปล่อยไปง่ายๆ ไม่ได้

สีหน้าของจอร์จเคร่งขรึมลง แต่แทนที่จะตอบในทันที เขากลับหันไปพูดกับวิเวียน “ออกไปรอข้างนอกก่อน”

“ทำไมฉันต้องออกไปด้วยล่ะคะ” เธอโวยวาย “คุณเป็นถึงซีอีโอของคาปูเล็ตกรุ๊ปนะ ต้องมาอธิบายอะไรกับแค่เลขากันตั้งแต่เมื่อไหร่”

“ผมบอกให้ออกไปรอข้างนอก” น้ำเสียงของเขาเข้มขึ้น แฝงไปด้วยความเย็นเยียบ

วิเวียนรู้สึกกลัวจนไม่กล้าเถียงต่อ เธอตวัดสายตาอาฆาตมองลูอิซาก่อนจะเดินจากไป

ในห้องทำงานจึงเหลือเพียงจอร์จกับลูอิซา

เขาปิดประตู เดินมาหยุดอยู่ข้างๆ เธอ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “อย่าเข้าใจผิดนะลูอิซา ผมกับวิเวียนไม่มีอะไรกัน เธอเป็นทายาทของตระกูลไพรซ์ แล้วผมก็มีโครงการที่ต้องทำร่วมกับพี่ชายของเธอ เคเดน ไพรซ์ ช่วงนี้เราเลยต้องเจอกันบ่อยๆ มันเลี่ยงไม่ได้”

นอกใจก็เรื่องหนึ่งแล้ว แต่ยังเอาเรื่องธุรกิจมาบังหน้าอีก ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่

เขาคิดว่าตัวเองปิดได้มิดชิดดีนักหรือไง

ลูอิซาหัวเราะเสียงเย็นพลางเงยหน้ามองเขา “ถ้าจะร่วมงานกับไพรซ์กรุ๊ป คุณก็แค่ต้องดีลกับคุณเคเดน... หรือจะบอกว่าเขาจะไม่ยอมร่วมงานกับคุณ ถ้าคุณไม่ยอมเอาใจน้องสาวของเขาด้วย”

น้ำเสียงของจอร์จที่อ่อนลงเมื่อครู่พลันแข็งกระด้างขึ้นอีกครั้ง “ลูอิซา ผมพยายามจะอธิบายอยู่นะ ทำไมคุณต้องประชดประชันขนาดนี้ด้วย”

ลูอิซานิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ก็ได้ค่ะ งั้นเรื่องนั้นพักไว้ก่อน แต่เรื่องที่คุณยกโครงการที่ฉันอุตส่าห์ทุ่มเททำมาอย่างหนักให้คนอื่นไป...มันหมายความว่ายังไงคะ”

จอร์จตอบ “ผมไม่ได้ยกให้เธอ พี่ชายของเธออยากให้เธอมาหาประสบการณ์ แล้วโครงการของเทย์เลอร์กรุ๊ปมันก็เป็นงานที่ปิดดีลเรียบร้อยแล้ว เหลือแค่เซ็นสัญญา ผมเลยให้เธอเป็นคนจัดการเรื่องเซ็นสัญญาเพื่อเห็นแก่หน้าเคเดน โบนัสคุณก็ยังได้เหมือนเดิม คุณจะยอมทำเพื่อคาปูเล็ตกรุ๊ป...เพื่อเราสองคนสักครั้งไม่ได้เลยเหรอ”

เขาขยับเข้ามาใกล้ เหมือนตั้งใจจะโอบกอดเธอเช่นเคย

ทว่าลูอิซากลับขยับตัวหนีอย่างเย็นชา เดิมทีเธอวางแผนจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขให้ผ่านพ้นเดือนนี้ไปก่อนที่พวกเขาจะแยกทางกัน

แต่ตอนนี้...

เธอพยักหน้า น้ำเสียงกลับไปเย็นชาเป็นเอกลักษณ์ของเธอ "ได้สิ ฉันยกให้เธอไปก็ได้ หรืออาจจะมากกว่านั้น"

"คุณพูดเรื่องอะไร"

"หย่าไง ฉันจะยกสามีของฉันให้เธอไปด้วย"

แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้ไม่ต้องเสแสร้งไปตลอดเดือนสุดท้าย

ไม่คาดคิดว่าใบหน้าของจอร์จจะเย็นชาลงทันที เขาจ้องเธอเขม็ง "อย่าแม้แต่จะคิด เรื่องหย่าไม่ใช่ทางเลือกสำหรับเรา"

น้ำเสียงของเขาแน่วแน่ ไม่มีความลังเล

ลูอิซาหัวเราะออกมาทันที เป็นเสียงหัวเราะที่เย็นเยียบ เขาอยากมีภรรยาที่เชื่อฟังอยู่ที่บ้าน ขณะที่ตัวเองก็ไปหาความสุขกับเมียน้อยข้างนอกงั้นหรือ

เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะนั้น สีหน้าของจอร์จก็ยิ่งมืดครึ้มลง

แต่เมื่อเห็นว่าเธอไม่พูดเรื่องหย่าอีก เขาก็ทึกทักเอาว่าเธอแค่งอแง เขาจึงเปลี่ยนมาใช้น้ำเสียงที่อ่อนลง เตรียมจะง้อเธอ

ทันใดนั้นเธอก็พูดขึ้น "ฉันลาออก"

คำพูดนั้นหลุดออกมาโดยไม่มีความลังเล

จอร์จขมวดคิ้ว เขาเคยแนะนำให้เธอลาออกมาเป็นแม่บ้านเต็มตัว แต่เธอก็ปฏิเสธมาตลอด

เธอเลือกที่จะทำงานและดูแลบ้านไปพร้อมกันมากกว่าจะลาออก

สุดท้ายเขาก็เลิกพูดเรื่องนี้ไป

แล้วตอนนี้เธอกลับมาพูดเรื่องลาออกในช่วงเวลาสำคัญนี้เนี่ยนะ

"แค่เพราะวิเวียนเนี่ยนะ" น้ำเสียงของเขาแฝงความไม่พอใจ "ลูอิซา คุณไม่ใช่คนที่จะเรียกร้องอะไรไร้เหตุผลนะ เลิกพูดเรื่องลาออกได้แล้ว พอผมผ่านช่วงงานยุ่งนี้ไป ผมจะพาคุณไปเที่ยว คุณเคยอยากไปสโนว์แลนเดียไม่ใช่เหรอ อีกสองสามวันเราไปกันนะ โอเคไหม"

ลูอิซามองเขา ได้ยินน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์ของเขาแล้วจู่ๆ เธอก็อยากจะหัวเราะขึ้นมา ใจคนเรานี่มันเปลี่ยนได้เร็วจริงๆ

เธอไม่พูดอะไรอีก หันหลังและเดินออกจากห้องทำงานของเขาไป

พอถึงบ่ายสองโมง เธอก็ได้ยินมาว่าวิเวียนเดินทางไปที่เทย์เลอร์กรุ๊ปพร้อมกับสัญญาโครงการเพียงลำพัง

เดิมทีจอร์จวางแผนจะไปกับเธอ แต่ก็ต้องยกเลิกไปเพราะมีเรื่องด่วนเข้ามา

ลูอิซาไม่ใส่ใจเรื่องนั้นอีกต่อไป ในเมื่อเธอกำลังจะปล่อยตัวจอร์จไปแล้ว โครงการเดียวมันจะสลักสำคัญอะไร

เธอตัดใจอย่างเด็ดเดี่ยว

เธอเก็บของและออกจากที่ทำงานก่อนเวลาเลิกงาน

เธอขับรถไปตามท้องถนนอย่างไร้จุดหมาย มองดูผู้คนที่เดินผ่านไปมา รู้สึกว่างเปล่าในใจอย่างน่าประหลาด ไม่มีที่ไหนให้ไป

ในที่สุด เธอก็ไปหาเซดี้ วัตสัน เพื่อนสนิทของเธอ

เซดี้เป็นทนายความ เธอเป็นคนช่วยลูอิซาร่างข้อตกลงการหย่า

พอได้ยินเรื่องที่ลูอิซาจะลาออก เซดี้ก็เห็นด้วยอย่างกระตือรือร้น "ถ้าถามฉันนะ เธอควรจะลาออกจากงานนั่นตั้งนานแล้ว เธอรู้ตัวไหมว่าเธอเป็นใคร ดาวเด่นจากคณะบริหารฯ อัจฉริยะด้านธุรกิจตัวจริงนะ

"ถ้าเธอไม่ได้พรีเซนต์งานสุดยอดอลังการในที่ประชุมสุดยอดระดับโลกครั้งนั้น คว้าโครงการที่ทุกบริษัทแย่งกันมาได้ แล้วคาปูเล็ตกรุ๊ปจะได้เข้าตลาดหลักทรัพย์ในเวลาแค่ไม่กี่ปีแล้วขึ้นสู่จุดสูงสุดของวงการได้เหรอ

"แล้วดูตอนนี้สิ เขากำลังทำอะไร เนรคุณเหรอ ตัดปีกเธอเหรอ จะให้อัจฉริยะด้านธุรกิจอย่างเธออยู่บ้านซักผ้าทำกับข้าวให้เขารึไง สมองเขามันโดนน้ำท่วมหรือโดนล่อเตะมาหรือไง"